Kendine aile olanlara..

15 yaşıma yani bir 8 sene önceye dönseydim kendime şunları söylerdim.

Bazen bazı konularda eksik kalmış olabilirsin. Çok yalnız hissetmiş olabilirsin. İstemeden yaşadıklarını bir kişiye bağlı tutup suçlayıcı davranmış olabilirsin. Ama herkes bir koşuşturma içerisinde ve malesef hayatımızda bazı şeylere öncelik tanımak zorundayız. Birinin önceliği olmamak seni hiç yapmaz ve yapmadıda. Kendi başına ayakta kalabilmeyi öğrendin. Kişisel becerilerini geliştirdin. Her zaman tam olamayız ve her zaman birisi bizi tam yapamaz. Birine anlatmak yerine günlüğüne yazmayı küçük yaşta öğrenebilmen bile bir şans. Şükretmek için çok sebebin var ve insan bunları bulup tekrarladığında sonsuz bir huzura kavuşuyor. 8 sene sonraki ben şuan sana teşekkür ederim pes etmediğin için. Şimdi ki özgüvenimi görüyor olsaydın kendini hiç eksik hissetmezdin.

Bir 8 sene sonra da buralara daha nicelerini yazmam dileğiyle...